कॅरोलिना नावाच्या या विलक्षण तरुण मुलीला मी ब्रुकलिन हॉस्पिटल सेंटरमध्ये भेटलो, मी कॅन्सरग्रस्त मुलांना कला शिकवण्यासाठी स्वेच्छेने काम केले होते. या विशिष्ट दिवशी मी मुलांना त्यांची स्वप्ने रंगवायला लावली. मी चालत असताना, कॅरोलिना म्हणताना मी ऐकले, "मला आशा आहे की मी इजिप्तचे पिरॅमिड पाहण्याइतपत दीर्घकाळ जगेन". एका लहान मुलाचे हे शब्द ऐकून माझे हृदय हादरले. तिची परिस्थिती असूनही, तिने नेहमीच तिच्या सभोवतालच्या मुलांना मदत केली. मी स्वत:ला वचन दिले आहे की जोपर्यंत मी जिवंत आहे, तिचं हे स्वप्न पूर्ण होण्यासाठी मी माझ्या क्षमतेनुसार सर्वकाही करेन.

​

तिची कथा कोणी प्रसारित करेल की नाही हे पाहण्यासाठी मी अनेक महिने सर्व टॉक शोमध्ये लिहित असे. एका मित्राच्या मदतीने, मला युनिव्हिजन, चॅनल 41, आंतरराष्ट्रीय लॅटिन न्यूज प्रोग्राम वरून फोन आला. मी शेवटी तिची कथा प्रसारित करू शकलो. कॅरोलिना आणि तिच्या कुटुंबियांना चांगली बातमी कळवण्यासाठी मी त्या संध्याकाळी कॉल केला. त्याऐवजी मला काही महिन्यांपूर्वी तिच्या निधनाची माहिती मिळाली. मी कामावर असताना माझे निर्जीव शरीर तिथेच उभे होते. भावना न दाखवता माझ्या चेहऱ्यावरून अश्रू वाहत होते. मी ग्राहकांच्या गर्दीत मिनिटभर कोणालाही पाहिले आणि ऐकले नाही. बातमी ऐकताच माझ्या आत्म्याचा एक भाग फाडून टाकल्यासारखे वाटले. कॅरोलिना आणि तिच्या आईशी माझी छान मैत्री झाली ज्यामुळे मला अशा बातम्यांची माहिती मिळेल असे वाटले. तिची आई मला माहिती देत होती आणि मला तिची वेदना ऐकू येत होती कारण ती स्पष्ट वाक्य बोलण्यासाठी धडपडत होती. मला सूचित न केल्याबद्दल तिने माझी माफी मागितली. माझा राग सोडण्याशिवाय माझ्याकडे पर्याय नव्हता, मला माहीत आहे की तिची वेदना मी कधीही कल्पना करू शकलो नाही त्यापेक्षा जास्त खोल आहे. मग मी विचार केला की माझे प्रयत्न कमी आहेत किंवा मी जास्त करू शकलो असतो. मला खूप उशीर झाला होता का?

​

तेव्हापासून मी ब्रुकलिन हॉस्पिटलमध्ये तिच्या सन्मानार्थ चाइल्ड लाईफ फंड नावाचा फंड सुरू केला. उपचारासाठी जाणार्‍या मुलांना त्यांची स्वप्ने निर्माण करण्यासाठी कला साहित्य मिळू शकेल याची खात्री देण्यासाठी मी निधी उभारला आणि कलाकृती विकल्या.

​

कॅरोलिनास निघून गेल्याने मला खूप शक्ती आणि प्रेरणा मिळाली. हरवलेले जीवन हा प्रक्रियेचा एक भाग आहे, परंतु ज्या मुलासाठी तिच्या नशिबाला खूप धैर्याने ओळखले जाते आणि त्याला सामोरे जाते, ते केवळ तिच्या स्वतःवर असलेल्या प्रेमाच्या सामर्थ्याने आणि विश्वासाने जगण्याचे मूल्य जाणून घेणे आणि त्याची शक्ती स्वीकारणे यातूनच येऊ शकते. तिचे आयुष्य आणि तिने मला जे काही दिले त्याबद्दल मी सदैव ऋणी राहीन. मी जो झालो त्याचा ती एक भाग आहे आणि शेवटचा श्वास घेईपर्यंत माझ्यासोबत राहील. प्रत्येक जीवन महत्त्वाचे आहे, कोणीही दुसर्‍यापेक्षा जास्त नाही, सर्व समान आहेत, सर्व जीवन नसलेले पुरले आहेत, मृत्यू भेदभाव करत नाही, आम्ही करतो.

​

तुमची गणना करा!