მე შევხვდი ამ არაჩვეულებრივ ახალგაზრდა გოგონას, სახელად კაროლინას, ბრუკლინის ჰოსპიტალ ცენტრში, როდესაც მოხალისედ ვასწავლიდი ხელოვნებას კიბოთი დაავადებული ბავშვებისთვის. ამ კონკრეტულ დღეს ბავშვებს ვაიძულებდი დაეხატათ თავიანთი ოცნებები. როცა გვერდით მივდიოდი, გავიგონე კაროლინას ნათქვამი: „იმედი მაქვს, იმდენ ხანს ვიცოცხლებ, რომ ეგვიპტის პირამიდები ვნახო“. გული გამისკდა ბავშვის ამ სიტყვების გაგონებაზე. მიუხედავად მისი მდგომარეობისა, ის ყოველთვის ახერხებდა გარშემო მყოფი ბავშვების დახმარებას. პირობა მივეცი ჩემს თავს, რომ სანამ ცოცხალი ვარ, ყველაფერს გავაკეთებდი, რომ მისი ეს ოცნება ახდეს.

​

რამდენიმე თვის განმავლობაში ვწერდი ყველა თოქ-შოუს, რომ გამეხილა თუ არა ვინმე მის ამბავს. მეგობრის დახმარებით დამირეკეს Univision, Channel 41, საერთაშორისო ლათინური საინფორმაციო გადაცემიდან. საბოლოოდ შემეძლო მისი ისტორიის გაშვება. იმ საღამოს დავურეკე კაროლინას და მის ოჯახს დიდი ამბების შესახებ. სამაგიეროდ მე შემატყობინეს მისი გარდაცვალების შესახებ რამდენიმე თვის წინ. ჩემი უსიცოცხლო სხეული იქ იდგა, როცა სამსახურში ვიყავი. ცრემლები ჩამომიგორდა სახეზე და არანაირი ემოცია არ გამომჟღავნდა. მომხმარებელთა ბრბოში რამდენიმე წუთის განმავლობაში არავინ ვნახე და არ გამიგია. ამ ამბის გაგონებისას ჩემი სულის ნაწილი მოწყდა. კაროლინასთან და მის დედასთან მაგარი მეგობრობა ჩამოვაყალიბე, რამაც მიმაფიქრა, რომ ასეთ ამბებს შევეტყოდი. დედამისი მაცნობებდა და მე მესმოდა მისი ტკივილი, როცა ცდილობდა მკაფიო წინადადებების თქმას. მან ბოდიში მომიხადა, რომ არ შემატყობინე. სხვა გზა არ მქონდა, რომ გამეთავისუფლებინა ჩემი ბრაზი, ვიცოდი, რომ მისი ტკივილი უფრო ღრმა იყო, ვიდრე ოდესმე შემეძლო წარმომედგინა. შემდეგ დავინტერესდი, მოკლე იყო თუ არა ჩემი ძალისხმევა, ან მეტის გაკეთება შემეძლო. ძალიან დავაგვიანე?

​

მას შემდეგ დავიწყე ფონდი მის პატივსაცემად ბრუკლინის საავადმყოფოში, სახელწოდებით Child Life Fund. მე ჩავატარე სახსრების შეგროვება და გავყიდე ნამუშევრები, რათა დავრწმუნებულიყავი, რომ ბავშვები, რომლებიც სამკურნალოდ მიდიან, შეიძლება ჰქონდეთ ხელოვნების მასალები თავიანთი ოცნებების შესაქმნელად.

​

იმდენი ძალა და მოტივაცია მივიღე კაროლინასიდან წასვლის შემდეგ. დაკარგული სიცოცხლე პროცესის ნაწილია, მაგრამ ბავშვისთვის, რომელმაც იცის და ამხელა გამბედაობით ხვდება თავის ბედს, შეუძლია მხოლოდ იმ სიყვარულის ძალით, რომელიც მას აქვს საკუთარი თავის მიმართ და იცის რწმენით ცხოვრების ღირებულებისა და მისი ძალაუფლების აღიარება. სამუდამოდ მადლობელი ვიქნები მისი სიცოცხლისა და ყველაფრისთვის, რაც მან მომცა. ის არის ის ნაწილი, ვინც გავხდი და დარჩება ჩემთან, სანამ არ ამოვისუნთქავ ჩემს ბოლო ამოსუნთქვას. თითოეულ სიცოცხლეს აქვს მნიშვნელობა, სხვაზე მეტი არავინ, ყველა თანასწორია, ყველა დაკრძალულია სიცოცხლის გარეშე, სიკვდილი არ განასხვავებს ჩვენ.

​

დაითვალეთ თქვენი!