زمانی که داوطلب آموزش هنر برای کودکان مبتلا به سرطان شدم، با این دختر جوان خارق‌العاده به نام کارولینا در مرکز بیمارستان بروکلین آشنا شدم. در این روز خاص از بچه ها خواستم رویاهایشان را نقاشی کنند. همانطور که از آنجا عبور می کردم، شنیدم که کارولینا می گفت: "امیدوارم آنقدر زنده باشم که بتوانم اهرام مصر را ببینم". قلبم از شنیدن این جملات از سوی کودکی شکست. علیرغم شرایطی که داشت، همیشه موفق می شد به بچه های اطرافش کمک کند. به خودم قول دادم تا زمانی که زنده ام، تمام تلاشم را بکنم تا این آرزوی او محقق شود.

​

برای چندین ماه برای همه برنامه های گفتگو می نوشتم تا ببینم آیا کسی داستان او را پخش می کند یا خیر. با کمک یکی از دوستان، از Univision، Channel 41، یک برنامه بین المللی اخبار لاتین، تماس تلفنی دریافت کردم. بالاخره توانستم داستان او را پخش کنم. من آن شب تماس گرفتم تا کارولینا و خانواده اش را از این خبر عالی مطلع کنم. در عوض چند ماه پیش خبر فوت او را به من دادند. بدن بی جان من همان جا ایستاده بود که سر کار بودم. اشک روی صورتم جاری شد و هیچ احساسی نداشت. من برای چند دقیقه هیچ کس را در میان انبوه مشتریان نمی دیدم و نمی شنیدم. با شنیدن این خبر بخشی از روحم از بین رفت. من با کارولینا و مادرش دوستی خوبی برقرار کردم که باعث شد فکر کنم از چنین اخباری مطلع خواهم شد. مادرش به من خبر می داد و من می توانستم درد او را بشنوم که او برای گفتن جملات واضح تلاش می کرد. او از من عذرخواهی کرد که به من اطلاع نداده است. چاره ای نداشتم جز اینکه عصبانیتم را کنار بگذارم، چون می دانستم درد او عمیق تر از هر چیزی است که می توانستم تصور کنم. سپس به این فکر کردم که آیا تلاش‌هایم کوتاه بوده یا می‌توانستم کارهای بیشتری انجام دهم. خیلی دیر کردم؟

​

از آن زمان به افتخار او در بیمارستان بروکلین صندوقی به نام صندوق زندگی کودک راه اندازی کردم. من جمع آوری کمک مالی برگزار کردم و آثار هنری فروختم تا به کودکانی که برای درمان مراجعه می کنند اطمینان دهم که ممکن است لوازم هنری برای خلق رویاهای خود داشته باشند.

​

من قدرت و انگیزه زیادی از رفتن کارولینا به دست آوردم. زندگی از دست رفته بخشی از این روند است، اما برای کودکی که سرنوشت خود را می شناسد و با شجاعت زیادی با آن روبرو می شود، تنها می تواند از نیروی عشقی که به خود دارد و ارزش زندگی با ایمان و اذعان به قدرت آن ناشی شود. من برای همیشه از زندگی او و همه چیزهایی که او به من داد سپاسگزار خواهم بود. او بخشی از کسی است که من شده ام و تا آخرین نفسم با من خواهد ماند. هر زندگی مهم است، هیچ کس بیشتر از دیگری، همه برابرند، همه بدون زندگی دفن شده اند، مرگ تبعیض قائل نیست، ما انجام می دهیم.

​

مال خودت را حساب کن!